جشنواره کشواچاکا؛ سنتی باقیمانده از امپراتوری اینکاها در پرو - مجله همراهان

پرو کشوری در آمریکای جنوبی است که فرهنگ و تاریخ پربار و غنی دارد. این کشور در میان جنگل های گرمسیری، کوهستان و زمین های خشک واقع شده است. از معروف ترین دوره های تاریخی در پرو، امپراتوری اینکاها پیش از ورود اسپانیایی ها به این کشور را می توان نام برد که از دوران اینکاها آثار تاریخی بسیاری برجای مانده است که همین آثار هرساله گردشگران بسیاری را برای بازدید به خود جذب می کنند.

هرچند که امپراتوری اینکا ها مدت ها پیش از بین رفته، اما منطقه کوزکو در پرو از منطقه ها باستان شناسی و تاریخی پر شده است که متعلق به تمدن پیش کلمبیایی ها هستند.

در یکی از روستاهای کوهستانی و دورافتاده این منطقه، سنت های باستانی عهد اینکاها همچنان زنده است و در یک رخداد سه روزه هرساله جشن گرفته می شود. جشنواره کشواچاکا، در حقیقت جشنواره ای برای ساخت پل از جنس طناب به شیوه ای باستانی است که 36 متر طول دارد. ساختار این پل اثری به جای مانده از دوران امپراتوری اینکاها است. نزدیک به 600 سال است که هر سال این جشنواره باستانی برگزار می شود.

در طی برگزاری جشنواره، مردم از هر چهار جامعه کچوا در کنار هم جمع می شوند و به بافتن طناب از علف مشغول می شوند و در نهایت این طناب های بافته شده باهم ترکیب می شوند تا پلی به طول 36 متر بر روی رودخانه آپوریماک ساخته شود. این پل بافته شده نو با پل سال گذشته تعویض می شود.

شرکت کنندگان در جشنواره در ماه خرداد در کنار رودخانه ساکن می شوند. برای رسیدن به مقصد برگزاری جشنواره سفری را از میان زمین های خشک و کوهستانی آغاز می کنند.

در اطراف جاده این مقصد خانه هایی واقع شده است که افراد مسن تر در حیاط آن ها بر روی زمین به دسته کردن علف های بلند مشغول می شوند. این علف هایی را که در ساخت پل از آن ها استفاده می شود، ایچو می نامند. سپس با سنگ به دسته های ایچو ضربه می زنند و گاهی بر روی آن ها آب می پاشند. این روش منجر به ساخت طناب هایی محکم و منعطف می شود.

در روزهای جشنواره صدها نفر از روستاییان با همکاری یکدیگر دسته های علف ها را جابه جا می کنند. مردها کت های سفید و سیاه با کلاه می پوشند. زنان لباس هایی سنتی و رنگارنگ بر تن می کنند. بسیاری از زن ها نوزادان و بچه ها خود را بر پشت خود حمل می کنند.

در طول روز در کناری از جاده، مردان رشته های بلند طناب را با هم ترکیب می کنند تا طنابی محکم و ضخیم تر تولید کنند و پس از آن طناب های نو را به روی پل قدیمی می برند و آن ها را کم کم به نقاط لنگرگاهی متصل می کنند و طناب پل قدیمی را می برند و خاتمه پس از سه روز پل نوی بر روی این رودخانه ساخته می شود.