شعر ظلم و ستم ؛ گلچینی از متن و شعر در خصوص ظلم ستیزی
به گزارش مجله همراهان، در تاریخ که بنگریم، حاکمان بسیار کمی در برپایی عدل و صلح کوشش نموده اند و در بسیاری از دوران ها بیشتر شاهد ظلم و ستم حاکمان بر مردم مظلوم بوده ایم. به همین دلیل، شعر ظلم و ستم در همه قرن ها، از موضوعات ناب سرودن شعر برای شاعران تمام دنیا بوده است.
با ما همراه باشید و با تور چین از شگفت انگیزترین کشور دنیا دیدن کنید بر روی دیوار چین سلفی بگیرید، از قصر ممنوعه دیدن کنید و در خیابان شانگهای پیشرفته ترین آسیا قدم بزنید.
در این مطلب می خوانید:
گلچین شعر ظلم و ستم
شعر ظلم و ستم کوتاه
شعر ظلم و ستم به سبک نو
شعر در خصوص ظلم از شاعران بزرگ
متن زیبا، احساسی و عاشقانه درباره ظلم و ستم
گلچین شعر ظلم و ستم
چون تیغ به دست آری مردم نتوان کشت
نزدیک خداوند بدی نیست فرامشت
این تیغ نه از بهر ستم کاران کردند
انگور نه از بهر نبید است به چرخشت
عیسی به رهی دید یکی کشته فتاده
حیران شد و بگرفت به دندان سر انگشت
گفتا که کی را کشتی تا کشته شدی زار
تا باز کجا کشته شود آن که ترا کشت
انگشت مکن رنجه به در کوفتن خویش
تا کس نکند رنجه به در کوفتنت مشت
رودکی
♟♕♟♕♟♕♟
چه گفت آن سخن گوی با ترس و هوش
چو خسرو شدی بندگی را بکوش
به یزدان هر آن کس که شد نا سپاس
به دلش اندر آید زهر سو هراس
اگر داد دادن بود کار تو
بیفزاید ای شاه مقدار تو
چو خسرو به بیداد کارد درخت
بشود از او پادشاهی و بخت
مگر نا نیاری به بیداد دست
نگردانی ایوان آباد پست
چنین گفت نوشیروان قباد
که چون شاه را سر بپیچد زداد
کند چرخ منشور او را سیاه
ستاره نخواند و را نیز شاه
ستم، نامه عزل شاهان بود
چو درد دل بیگناهان بود
شعر ظلم و ستم کوتاه
شما داد جویید و پیمان کنید
زبان را به پیمان گروگان کنید
مکن ای برادر به بیداد رای
که بیداد را نیست با داد پای
به هرکار فرمان مکن جز به داد
که از داد باشد روان تو شاد
♟♕♟♕♟♕♟
به قومی که نیکی پسندد خدای
دهد خسرو عادل و نیک رای
چو خواهد که ویران شود عالمی
کند ملک در پنجه ظالمی
سگالند از او نیک مردان حذر
که خشم خدای است بیدادگر
مکن تا توانی دل خلق ریش
وگر می کنی می کنی بیخ خویش
مروت نباشد بدی با کسی
کزو نیکویی دیده باشی بسی
♟♕♟♕♟♕♟
ظلم یعنی دست گرمی پرفریب
وعده هایی بی اساس و بس عجیب
ظلم یعنی طعم لب های عسل
آتش اندازد به جانم مثل سیب
ظلم یعنی عهدهای سرسری
عشق بازی در دیار دیگری
سیرتی از جنس شیطان پلید
صورتی ناز و قشنگ و گلپری
♟♕♟♕♟♕♟
عدل باشد پاسبان کام ها
نی به شب چوبک زنان بر بام ها
عدل شه را دید در ضبط حشم
که نیارد کرد کس بر کس ستم
چاره دفع بلا نبود ستم
چاره، احسان باشد و عفو کرم
شعر درباره ظلم به عاشق
دیدن روی تو ظلم است و ندیدن مشکل است
چیدن این گل گناه است و نچیدن مشکل است
هر چه جز معشوق باشد پرده بیگانگی است
بوی یوسف را ز پیراهن شنیدن مشکل است
♟♕♟♕♟♕♟
تا کی بشینم کنج غم عادت کنم به تیرگی
خود معدن غم باشم و هر روز غمخواری کنم
سنگ شکیبا بودم ولی با این همه بی مهریا
عادت شده چون بوف کور از شب پرستاری کنم
شبگرد جهانی غمم در سال های بی بهار
هرگز نشد این اشک را بر شانه ای جاری کنم
بعد هزاران دست رد این سرنوشت بر دل نوشت
حالا که گل در خانه نیست از غم نگهداری کنم
خوابم شده کابوس مرگ تنهای تنهایم خدا
دستی بکش تو بر سرم احساس بیداری کنم
دوبیتی های ناب درباره ظلم و ستم
همان شاه بیدادگر در جهان
نکوهیده باشد به نزد مهان
به گیتی بماند از او نام بد
همان پیش یزدان انتها بد
♟♕♟♕♟♕♟
ای زبردست زیر دست آزار
گرم تاکی بماند این بازار
به چه کار آیدت جهان داری
مردنت به که مردم آزاری
♟♕♟♕♟♕♟
گر بر سر نفس خود امیری مردی
بر کور و کر ار نکته نگیری مردی
مردی نبود فتاده را پای زدن
گر دست فتاده یی بگیری مردی
♟♕♟♕♟♕♟
اگردلی را به ناله آری ز برق آهش امان نداری
بلا درافتد به هرچه داری که چوب یزدان صدا ندارد
چو آه مظلوم کند کمانه سرای ظالم شود نشانه
چو برق بگریز از این میانه که تیر آهش خطا ندارد
مهدی سهیلی
شعر ظلم و ستم به سبک نو
آنقدر از زندگی سیرم
که دیگر آرزویی برای برآورده شدن ندارم
چه کاری مانده که ننموده باشم
چه ظلمی که هنوز به حد شقاوتش نرسیده باشم
دیگر بس است
مظلوم ماندن
و ظالم شدن، به یک اندازه
گناه بزرگیست برای زیستن و
آدم بودن
چقدر دورم از تمام آرزوهای حقیقی و اصیل
و چقدر برای رسیدن به آرزوهای واقعی وقت هدر دادم
واقعیتی که دایره آرزوها را
با گذشت زمان فقط بزرگ تر می نماید
اما
جهان را
با همه چیزش، دیگر نمی خواهم
کاش می شد انتخاب کرد برای بودن یا نبودن
کاش ظلم نبود، ترک جهانیی
که رو به پوچی بیشتر بزرگ می شود
تنها یک چیز وادارم می نماید تا،
چشمان بسته ام را به دیدن مجبور
تنها یک چیز مجبورم می نماید
این همه ظلم را ببینم و بشنوم
و باز هم بخندم
تنها یک چیز
تو
که نه ظالمی و نه می توانی باشی
تنها بودن تو خستگی کوه های بزرگ ظلمت را
چنان از تنم می زداید
که انگار صبرم می دهی
اما صبر تا به کی، تا به کجا
رهایم کن
از این تن خسته و
روح در بند
♟♕♟♕♟♕♟
سرود درد و فریاد کبوتر سر نمی آید
در آن ظلمت خزان بی بر و حاصل
که عابرها خبر از حال یکدیگر نمی گیرند!
و وحشت های پی در پی
میان ظلمت و اندوه
که بر دستان پینه بسته ی
دهقان بی یاور
خراش ظلم می گیرد
و دریای ستم گویی
به ساحل آتشین کوبد
که خواب روشن مهتاب
تعبیری دگر بیند
صدای غرش رخشی نمی آید
که رستم ها
عنانش را به کف گیرند
و یا حتی عبور ذهن فریادی
میان خط قرمزهای این زندان
که شاید عاقبت روزی
عنان کاویان بیند
سرود و شعر امروزم
نه حرف من
که حرف مردم غم دیده جهانست
که شاید عاقبت روزی سرودی تازه تر گویم
شعر در خصوص ظلم از شاعران بزرگ
1. شعر ظلم و ستم فردوسی
ز کژی گریزان شود راستی
پدید آید از هر سوی کاستی
به دشت اندرون گرگ آدم خورد
خردمند بگریزد از بی خرد
مکن شهریارا گنه تا توان
به ویژه کزو شرم دارد روان
بی آزاری و سودمندی گزین
که این است فرهنگ و آیین و دین
♟♕♟♕♟♕♟
مکن بد که بینی به فرجام بد
ز بد شود اندر جهان نام بد
نگیرد ترا دست جز نیکویی
گر از مرد دانا سخن بشنوی
هر آن کس که اندیشه ای بد کند
به فرجام بد با تن خود کند
وگر بد کنی جز بدی ندروی
شبی در جهان خشنود نغنوی
جهان را نباید سپردن به بد
که بر بدکنش بی گمان بد رسد
♟♕♟♕♟♕♟
چه گفت آن سخن گوی با ترس و هوش
چو خسرو شدی بندگی را بکوش
به یزدان هر آن کس که شد نا سپاس
به دلش اندر آید زهر سو هراس
اگر داد دادن بود کار تو
بیفزاید ای شاه مقدار تو
چو خسرو به بیداد کارد درخت
بشود از او پادشاهی و بخت
مگر نا نیاری به بیداد دست
نگردانی ایوان آباد پست
چنین گفت نوشیروان قباد
که چون شاه را سر بپیچد زداد
کند چرخ منشور او را سیاه
ستاره نخواند و را نیز شاه
ستم، نامه عزل شاهان بود
چو درد دل بیگناهان بود
2. شعر پروین اعتصامی در خصوص ظلم
روزى گُذشت پادشهى از گُذرگهى
فریاد شوق بَر سَر هر کوى و بام خاست
پرسید زان میانه یکى کودک یتیم
کاین تابناک چیست که بر تاج پادشاست
آن یک جواب داد چه دانیم ما که چیست
پیداست آنقدَر که مَتاعى گران بهاست
نزدیک رفت پیرزنى کوژپشت و گفت
این اشگ دیده من و خون دل شماست
ما را به رخت و چوب شبانى فریفته است
این گرگ سال هاست که با گله آشناست
آن پارسا که دِه خَرَد و مِلْک، رهزن است
آن پادشا که مال رعیت خورد گداست
بر قطره سرشگ یتیمان نَظاره کن
تا بنگرى که روشنى گُوهر از کجاست
پروین به کجروان سخن از راستى چه سود
کو آنچنان کسى که نرنجد ز حرف راست
پروین اعتصامی
3. شعر ظلم سعدی
خبرداری از خسروان عجم
که کردند بر زیردستان ستم؟
نه آن شوکت و پادشایی بماند
نه آن ظلم بر روستایی بماند
خطابین که بر دست ظالم برفت
جهان ماند و او با مظالم برفت
خنک روز محشر تن دادگر
که در سایه عرش دارد مقر
به قومی که نیکی پسندد خدای
دهد خسروی عادل و نیک رای
چو خواهد که ویران شود عالمی
کند ملک در پنجه ظالمی
سگالند از او نیکمردان حذر
که خشم خدایست بیدادگر
بزرگی از او دان و منت شناس
که زایل شود نعمت ناسپاس
اگر شکر کردی بر این ملک و مال
به اقتصادی و ملکی رسی بی زوال
وگر جور در پادشایی کنی
پس از پادشاهی گدایی کنی
حرام است بر پادشه خواب خوش
چو باشد ضعیف از قوی بارکش
میازار عامی به یک خردله
که سلطان شبان است و عامی گله
چو پرخاش بینند و بیداد از او
شبان نیست، گرگ است، فریاد از او
بد انجام رفت و بد اندیشه کرد
که با زیردستان جفا، پیشه کرد
بسستی و سختی بر این بگذرد
بماند بر او سال ها نام بد
نخواهی که نفرین نمایند از پست
نکوباش تا بد نگوید کست
سعدی
4. شعر ظلم شاملو
در تمام شب چراغی نیست.
در تمام شهر
نیست یک فریاد.
ای خداوندان خوف انگیز شب پیمان ظلمت دوست!
تا نه من فانوس شیطان را بیاویزم
در رواق هر شکنجه گاه پنهانی این فردوس ظلم آئین،
تا نه این شب های بی انتها جاویدان افسوس پایه تان را من
به فروغ صد هزاران آفتاب جاودانی تر کنم نفرین،
ظلمت آباد بهشت گندتان را، در به روی من باز نگشائید!
در تمام شب چراغی نیست
در تمام روز
نیست یک فریاد.
چون شبان بی ستاره قلب من تنهاست.
تا ندانند از چه می سوزم من، از نخوت زبانم در دهان بسته ست.
راه من پیداست
پای من خسته ست.
پهلوانی خسته را مانم که می گوید سرود کهنه فتحی
قدیمی را.
با تن بشکسته اش،
تنها
زخم پر دردی به جا مانده ست از شمشیر و، دردی جانگزای از خشم:
اشک، می جوشاندش در چشم خونین داستان درد:
خشم خونین، اشک می خشکاندش در چشم.
در شب بی صبح خود تنهاست.
از درون بر خود خمیده، در بیابانی که بر هر سوی آن خوفی نهاده دام دردناک و خشمناک از رنج زخم و نخوت خود، می زند فریاد:
در تمام شب چراغی نیست
در تمام دشت
نیست یک فریاد . . .
ای خداوندان ظلمت شاد!
از بهشت گندتان، ما را
جاودانه بی نصیبی باد!
باد تا فانوس شیطان را برآویزم
در رواق هر شکنجه گاه این فردوس ظلم آئین!
باد تا شب های افسون مایه تان را، من
به فروغ صد هزاران آفتاب جاودانی تر کنم نفرین!
5. شعر مولانا در خصوص ظلم و ستم
پشه آمد از حدیقه وز گیاه
وز سلیمان گشت پشه دادخواه
کای سلیمان معدلت می گستری
بر شیاطین و آدمی زاد و پری
مرغ و ماهی در پناه عدل تست
کیست آن گم گشته کش فضلت نجست
داد ده ما را که بس زاریم ما
بی نصیب از باغ و گلزاریم ما
مسائل هر ضعیفی از تو حل
پشه باشد در ضعیفی خود مثل
شهره ما در ضعف و اشکسته پری
شهره تو در لطف و مسکین پروری
ای تو در اطباق قدرت منتهی
منتهی ما در کمی و بی رهی
داد ده ما را ازین غم کن جدا
دست گیر ای دست تو دست خدا
پس سلیمان گفت ای انصاف جو
داد و انصاف از که میخواهی بگو
کیست آن کالم که از باد و بروت
ظلم کردست و خراشیدست روت
ای عجب در عهد ما ظالم کجاست
کو نه اندر حبس و در زنجیر ماست
چونک ما زادیم ظلم آن روز مرد
پس بعهد ما کی ظلمی پیش برد
چون بر آمد نور ظلمت نیست شد
ظلم را ظلمت بود اصل و عضد
نک شیاطین کسب و خدمت می نمایند
دیگران بسته باصفادند و بند
اصل ظلم ظالمان از دیو بود
دیو در بندست استم چون نمود
ملک زان دادست ما را کن فکان
تا ننالد خلق سوی آسمان
تا به بالا بر نیاید دودها
تا نشود مضطرب چرخ و سها
تا نلرزد عرش از ناله یتیم
تا نشود از ستم جانی سقیم
زان نهادیم از ممالک مذهبی
تا نیاید بر فلکها یا ربی
منگر ای مظلوم سوی آسمان
کاسمانی شاه داری در زمان
گفت پشه داد من از دست باد
کو دو دست ظلم بر ما بر گشاد
ما ز ظلم او به تنگی اندریم
با لب بسته ازو خون می خوریم
6. شعر حافظ در خصوص ظلم و ستم
دور فلکی یکسره بر مَنهَج عدل است
خوش باش که ظالم نَبرد بار به منزل
متن زیبا، احساسی و عاشقانه درباره ظلم و ستم
خدایا
در این جهانے غم زده ما را
مَجراے عشق خود بگردان
ومَجراے نور و روح خود
تا نور تو را بر زندگے
کسانےکه اسیرظلمت
افسردگے و ناامیدےاند، بتابانیم
♟♕♟♕♟♕♟
ظلمت شب را
شانه ی دلدار می باید
که نیست …!
. . .
ماه من
امشب بتابان نور خود برجان من
کز تمام ظلمت و تاریکی شب
خسته ام …
هما کشتگر
♟♕♟♕♟♕♟
و غم مخور،
که چون ظلمتِ فراقِ آن روشنی
دراز شد،
نور نیز دراز شد:
ظلمتِ کوتاه، روشنیِ کوتاه؛ ظلمتِ دراز، روشنیِ دراز…
شمس تبریزی
♟♕♟♕♟♕♟
انسانی که با سکوت دمخور نشود
نمی تواند که با عشقِ من حرفی بزند
کسی که با چشمش باد را نبیند
چگونه می تواند کوچم را درک کند؟!
کسی که به صدایِ سنگ گوش نسپارد
نمی تواند صدایم را بشنود..
کسی که در ظلمت نزیسته
چگونه به تنهاییِ من ایمان می آورد؟!!
اگه کسی رو که بدتون میاد ازش تحمل کنیدT فقط در حق خودتون ظلم کردین!
♟♕♟♕♟♕♟
دست های کوچکش
به زور به شیشه های ماشین شاسی بلند حاجی می رسد
التماس می نماید : آقا… آقا دعا می خری؟
و حاجی بی اعتنا تسبیح دانه درشتش را می گرداند
و برای فرج آقا دعا می نماید!!!!!
♟♕♟♕♟♕♟
آن گاه که غرور کسی را له می کنی، آن گاه که کاخ آرزوهای کسی را ویران
می کنی، آن گاه که شمع امید کسی را خاموش می کنی، آن گاه که بنده ای
را نادیده می انگاری، آن گاه که حتی گوشت را می بندی تا صدای خرد
شدن غرورش را نشنوی، آن گاه که خدا را می بینی و بنده خدا را نادیده
میگیری، می خواهم بدانم، دستانت را بسوی کدام آسمان دراز می کنی تا
برای خوشبختی خودت دعا کنی؟
بسوی کدام قبله نماز می گزاری که دیگران نگزارده اند؟
طریقت بجز خدمت خلق نیست
به تسبیح و سجاده و دلق نیست
سخن آخر
در انتها امیدواریم از شعرها و متن های آورده شده در این مطلب درباره شعر ظلم و ستم نهایت استفاده نموده و آن ها را پسندیده باشید. شما نیز اگر شعر یا متن زیبایی درباره ظلم و ستم می شناسید برای ما در پایین همین صفحه بنویسید. منتظر نظرات و پیشنهادات عالی شما عزیزان هستیم.
همچنین پیشنهاد می کنیم به همین دلیل حتما مطلب 6 روش مقابله با افرادی که ناراحتمان می نمایند را نیز بخوانید.
منبع: مجله انگیزه