خبرنگاران تو یکی نه ای، هزاری - مجله همراهان

روزنامه ایران دوشنبه 10 آذر در یادداشتی به قلم احمد مسجد جامعی عضو شورای شهر تهران، آورده است: چون پی برد که دانش آموزانش برای تهیه لپتاپ نیازمند یاری هستند، آنچه را در ذهن داشت وانهاد و آن را در طبق اخلاص گذاشت تا دانش آموزان از علم آموزی بی بهره نمانند. این روزها در لابه لای اخباری ناخوشایند، گاهی خبرهای خوشی هم به گوش می رسد. از جمله از جامعه ارجمند معلمان که یکی روی تخت بیمارستان و تا پای جان از آموزش شاگردانش دریغ ندارد و دیگری کیلومترها می رود و می آید تا دانش آموزی را که امکان دسترسی به فضای مجازی ندارد از کتاب و درس بهره مند سازد و درس و مشق او را به سامانی رساند.

یاد امیرکبیر؛ پایه گذار آموزش نوین می افتم که گفته بود اگر برای یک سال محصول خواسته باشید، گندم بکارید و برای 30 سال، گردو و برای یک عمر، مدرسه بسازید. مدرسه ای که بدون معلم هیچ است. آموزگارانی که معمولاً به کمترین دریافت قناعت می نمایند و با عظیم منشی دم برنمی آورند و اگر هم گاهی مبلغی به آنها می رسد باز هم از ایثار آن دریغ ندارند. این روزها شاهد نمونه ای از آنها هستیم.

آقای حسین اسدی؛ معلم خوزستانی که از میراث پدری بهرهای یافت و برای مصرف آن محلی را پیشبینی کرد. چون پی برد که دانش آموزانش برای تهیه لپتاپ نیازمند یاری هستند، آنچه را در ذهن داشت وانهاد و آن را در طبق اخالص گذاشت تا دانش آموزان از علم آموزی بی بهره نمانند. لبخند رضایت دانش آموزان عشایری اندیمشک، او را واداشت تا همه دانش آموزان ایران را دانش آموز خود بداند و هر چه به او رسیده بود در این راه ایثار کند.

این همت بلند به همین جا ختم نشد و بسیار کسان رفتار او را الگوی خود قرار دادند و به برطرف این مشکل پرداختند. اینکه از بین معلمان یک خوزستانی جلودار این کار خیرشد، چندان هم جای شگفتی نیست زیرا خوزستان یعنی همه ایران.

هیچ جای خوزستان نیست که یادگاری از ایران نداشته باشد. مردم کشور ما وجب به وجب خوزستان را می شناسند و نام روستاهای آنجا را شنیده اند و با آن زیسته اند. همه ایرانیان در خوزستان شهیدی دارند، مجروحی دارند، جانبازی دارند، مفقودی دارند و اکنون معلمی از آن دیار و از دالوران لر، حرکتی را پایهگذاری نموده است. یار و یاور او باشیم.

تو مگو همه به جنگند، ز صلح من چه آید / تو یکی نه ای، هزاری، تو چراغ خود برافروز