خواب زمستانی سلول های سرطانی برای فرار کردن از شیمی درمانی! - مجله همراهان

به گزارش خبرنگاران و به نقل از ساینس دیلی، پژوهشگران کالج پزشکی وایل کرنل(Weill Cornell Medicine) آمریکا در بررسی جدیدی نشان داده اند که سلول های سرطانی می توانند با وارد شدن به وضعیتی مشابه خواب زمستانی خرس ها، فشار ناشی از درمان های تهاجمی را با هدف از بین بردن آنها تحمل کنند. یافته های این پژوهش، پیامدهایی را برای توسعه داروهای جدیدی به همراه خواهند داشت که می توانند جلوی پیری را بگیرند و شیمی درمانی را موثرتر کنند.

به گفته پژوهشگران، این فرایند بیولوژیکی می تواند توضیح دهد که اغلب سرطان ها پس از درمان، عود می کنند. این پژوهش، هم روی اندام واره ها و هم روی موش هایی صورت گرفت که به لوسمی حاد میلوئیدی(AML) مبتلا بودند. یافته های این پژوهش، با بررسی نمونه های به دست آمده از بیماران مبتلا به لوسمی حاد میلوئیدی تایید شد که طی دوره درمان و پس از عود کردن بیماری جمع آوری شده بودند.

دکتر آری ملنیک(Ari Melnick)، از پژوهشگران این پروژه گفت: با شیمی درمانی می توان لوسمی حاد میلوئیدی را بهبود بخشید اما این بیماری تقریبا همیشه عود می کند و در صورت بروز دوباره، غیر قابل درمان است. چرا نمی توان از سلول های سرطانی رهایی پیدا کرد؟ این سوالی است که علاوه بر لوسمی حاد میلوئیدی، در مورد بسیاری از انواع دیگر سرطان های تهاجمی مطرح می شود.

سال هاست که پژوهشگران حوزه سرطان، نحوه بازگشت تومورها را پس از این که به نظر می رسد با شیمی درمانی از بین رفته اند، مورد بررسی قرار داده اند. یکی از نظریه ها این است که چون سلول های تومور در سطح ژنتیکی یکسان نیستند، زیرمجموعه کوچکی از تومورها می توانند در برابر درمان مقاومت نشان دهند و رشد دوباره خود را آغاز کنند. نظریه دیگری که ایده سلول های بنیادی تومور را در بر می گیرد، این موضوع را مطرح می کند که برخی از سلول های داخل تومور، ویژگی های خاصی دارند که به آنها امکان می دهد تا تومور را پس از شیمی درمانی دوباره تشکیل دهند.

پژوهشگران در این پروژه دریافتند هنگامی که سلول های لوسمی حاد میلوئیدی در معرض شیمی درمانی قرار می گیرند، زیرمجموعه ای از سلول ها به مرحله خواب زمستانی وارد می شوند و به طور همزمان در شرایطی قرار می گیرند که به التهاب شبیه است. سلول های مورد بررسی، به سلول هایی شباهت داشتند که آسیب دیده اند و به ترمیم نیاز دارند.

دکتر ملنیک ادامه داد: این ویژگی ها معمولا در جنین های در حال رشدی مشاهده می شود که رشد آنها به دلیل کمبود تغذیه، به طور موقت متوقف می شود. این یک فرایند خاص نیست، بلکه یک فعالیت بیولوژیکی معمولی به شمار می رود که در رابطه با تومورها رخ می دهد.

پژوهش های بیشتر نشان داد که القای این فرایند التهابی، به واسطه پروتئینی موسوم به ATR صورت می گیرد؛ بنابراین مسدود کردن راستا این پروتئین می تواند راهی برای پیشگیری از پذیرش سلول های سرطانی در این شرایط باشد. پژوهشگران این فرضیه را در آزمایشگاه مورد بررسی قرار دادند و تایید کردند که دادن مهارکننده ATR به سلول های لوسمی پیش از شیمی درمانی موجب می شود که شیمی درمانی همه سلول های سرطانی را از بین ببرد.

ملنیک و همکارانش در حال حاضر با شرکت هایی کار می کنند که به تولید مهارکننده های ATR می پردازند تا بدین ترتیب بتوانند یافته های این پژوهش را به مراکز درمانی انتقال دهند. با وجود این باید پژوهش های بیشتری صورت بگیرند زیرا سوالات بسیاری در مورد زمان و نحوه ارائه مهارکننده های ATR باقی مانده اند.

این پژوهش، در مجله Cancer Discovery به چاپ رسید.