فرود بر ماه؛ بزرگترین دروغ قرن یا شاهکار علمی؟ - مجله همراهان

آیا قدم زدن نیل آرمسترانگ (Neil Armstrong)، به جای اینکه روی ماه باشد، در یک صحنه مصنوعی و مخفی ساخته شد؟ در این مقاله، با فرانسیس فرنچ (Francis French)، در این مورد مصاحبه می گردد که آیا ناسا کل دنیا را فریب داده است؟ لحظه فرود انسان روی ماه، مهم ترین صحنه در قرن بیستم به شمار می آید. در آن موقع، این صحنه به وسیله حدود 650 میلیون نفر در سراسر دنیا دیدن شد و از آن موقع تا به امروز هر نسلی درباره آن شنیده است. در 20 ژوئیه 1969، ماه نشین ماموریت آپولو 11، روی ماه فرود آمد و فضانورد آمریکایی، نیل آرمسترانگ، قدمی بزرگ برای بشریت برداشت.

آرمسترانگ و همکارش باز آلدرین (Buzz Aldrin)، پس از گذراندن 22 ساعت زمینی روی سطح ماه، دوباره پرواز کردند و با دیگر همکار خود، مایکل کالینز (Michael Collins)، در فضاپیمای کلمبیا، همراه شدند. با انجام پیروزیت آمیز این ماموریت، این افراد، نه تنها به عنوان قهرمانان آمریکایی مورد ستایش نهاده شدند، بلکه به عنوان سفیران بشر نیز شناخته شدند. فرود بر ماه، موجب شد که استان متحده پیروز مسابقه ای باشد که در طول جنگ سرد، ابرقدرت ها را درگیر خود نموده بود. سفر به ماه، نشانه قطعی این جایگاه اجتماعی است. کوشش های ناسا در انجام این شاهکار، به عنوان یک رویداد متفکرانه در حوزه های فناوری، سیاسی و فرهنگی در نظر گرفته شد. طی چند سال بعد، 6 ماموریت آپولوی دیگر برای فرود بر ماه انجام شد که با آپولو 17 در دسامبر 1972 به خاتمه رسید. نوع بشر هنوز به ماه برنگشته است.

هرآنچه ضروری است درباره نظریه توطئه فرود بر ماه بدانید:

آیا ناسا فرود بر ماه را جعل نموده است؟

هواداران تئوری های توطئه معتقدند که ناسا و دولت ایالات متحده، همه چیز را جعل نموده اند. طبق این نظریه، آن ها از روی استیصال، با هدف شکست اتحاد جماهیر شوروی در مسابقه فضایی و تحقق وعده حاکمین ایالات متحده، جان اف کندی که در سخنرانی سال 1961 خود، وعده فرود بر ماه قبل از خاتمه دهه 60 میلادی را داده بود، پروژه شبیه سازی سفر به ماه را دقیق اجرا کردند. چنین نظریه هایی معتقدند که آپولو 11 هرگز به ماه نرسید و فیلم آرمسترانگ و آلدرین بر سطح ماه، در واقع در لوکیشنی زمینی فیلمبرداری شده است. طبق یک ادعا، فیلمساز مشهور، استنلی کوبریک (Stanley Kubrick) نیز که با شاهکار علمی تخیلی خود به نام یک ادیسه فضایی (A Space Odyssey) معروف شده است، در رواج این نظریه دخیل بود. سنگ های مصنوعی، سایه های مشکوک و عدم وجود ستاره های قابل مشاهده در دوربین، تنها بعضی از نشانه های ظاهری جعلی بودن فرود بر ماه هستند.

منبع نظریه توطئه فرود بر ماه چیست؟

فرانسیس فرنچ، نویسنده و روزنامه نگار متخصص در تاریخ پرواز فضایی، می گوید:

افرادی بودند که حتی هم زمان با فرود بر ماه در مورد ضد و نقیض بودن آن صحبت می کردند؛ اما این نظریه، حدودا در دهه 1970، به سرعت در میان منابع خبری عمومی و تخصصی به عنوان موضوع داغ نهاده شد.

فرنچ اذعان دارد:

این ایده تا حدودی منطقی به نظر می رسد. در بحبوحه تنش های جنگ سرد، فضای امنیتی و اطلاعاتی، فعالیت های جاسوسی و فریب های اطلاعاتی، ایالات متحده خود را متعهد نموده بود تا به هدف سفر به ماه، جامه عمل بپوشاند. شکست در این کارزار فضایی، تحقیر عمیقی در پی داشت و نشانه زوال ملی کشور بازنده بود؛ آن هم در زمانی که دو ابرقدرت، برای نفوذ در سایر کشورهایی رقابت داشتند که بین انتخاب سیستم حکومتی سرمایه داری و کمونیسم مردد بودند. ایالات متحده باید پیروز می شد؛ به همین علت در دهه 1960 یک اراده ملی هماهنگ، با پشتیبانی و هزینه های هنگفت، برای دستیابی به این هدف شکل گرفت.

چرا مردم باور دارند که فرود بر ماه یک توطئه بود؟

در دهه 1970، اعتماد عمومی به دولت ایالات متحده و نهادهای کشور، در حال از بین رفتن بود. در آن موقع، جنگ ویتنام نشان داده بود که گزارش های رسمی، لزوما با عکس ها و فیلم ها و بعلاوه ده ها هزار کیسه جسد که از خط مقدم می آمدند، مطابقت نداشتند.

فرنچ اضافه می نماید:

من فکر می کنم یکی از دلایلی که بعضی از مردم پذیرای گزارش ها و مستندات درباره سفر به ماه نیستند، این است که انجام شدن ماموریت آپولو 11 بسیار شگفت انگیز بود. مردم نمی توانستند باور نمایند که اطلاعاتی که ناسا ارائه می دهد امکان پذیر باشد؛ چراکه قبل از سال 1957 هیچ چیز به فضا پرتاب نشده بود. چگونه بود که 12 سال پس از اولین (اسپوتنیکیک یک، پرتاب شده در چهار اکتبر 1957)، انسان ها روی سطح ماه راه می رفتند؟ سپس، ناسا ناگهان در سال 1972 رفتن به ماه را متوقف کرد. این نه به عنوان نشانی از کاهش بودجه یا علاقه عمومی به پرواز فضایی، بلکه به عنوان رویدادی مشکوک تلقی شده است. در طول دهه ها، آنالیز دقیق فیلم های ماموریت های آپولو، جزئیات و حدس هایی را به عنوان مدرک، مبنی بر فریب های تصویربرداری استودیویی ارائه نموده است. در همین حین، فیلم هایی مانند کاپریکورن یک (Capricorn One) در سال 1978، درباره فرود جعلی بر مریخ، تخیل نظریه پردازان مخالف را تقویت کرد.

شواهدی که نظریه توطئه فرود بر ماه را رد می نماید

فرنچ گفت:

احتمال فریب فرود بر ماه صفر است؛ زیرا هیچ راهی وجود نداشت که چنین راز عظیمی پنهان بماند. بعلاوه، صدهاهزار نفر روی برنامه آپولو کار کردند و با این وجود پس از نیم قرن، هیچ مدرک معتبری از سوی کارمندان سابق ناسا، مبنی بر جعلی بودن سفر به ماه، وجود ندارد. تابه حال، نظریه های مشابهی وجود داشتند که مدارک و شواهد آن ها سریعا منتشر شدند.

همه ادعاهای مطرح شده درباره فیلم ها، به راحتی قابل شرح یا رد هستند. به عنوان مثال، عدم وجود ستاره ها در تصاویر و فیلم ها، نتیجه روشن بودن بیش از حد پیش زمینه است که جزئیات پس زمینه را محو می نماید. در همین حال، چیزهایی در فیلم وجود دارد که جعل آن ها با استفاده از فناوری دهه 60 میلادی، غیرممکن بود؛ مانند گرد و غباری که به وسیله پاهای فضانوردان یا ماه نوردها بلند می شد یا زمانی که دیوید اسکات (David Scott)، فرمانده آپولو 15، یک چکش و پر را هم زمان رها کرد و آن ها با سرعت یکسان سقوط کردند. در سال 2009، یک فضاپیمای بدون سرنشین به نام مدارگرد شناسایی ماه، سطح ماه را نقشه برداری کرد و از محل فرود ماموریت های آپولو عکس گرفت؛ شواهدی مثل رد پاها، پرچم ها، مسیرهای به جا مانده به وسیله ماه نوردها، هنوز قابل مشاهده بودند. فرنچ در این خصوص می گوید:

نشانه هایی وجود دارد که به وضوح به وسیله بشر روی ماه به وجود آمده اند؛ به طورمثال، آینه هایی که روی ماه گذاشته شده بود تا لیزرها از زمین به آن ها برخورد نمایند، هنوز کار می نمایند. بعلاوه سنگ هایی از ماه آورده شده اند که به وسیله دانشمندان، در سراسر دنیا مورد مطالعه نهاده شده اند.

آن طور که فرنچ می گوید:

نکته مهمی که باید به آن توجه داشت، این است که روس ها دشمنان قسم خورده آمریکا در جنگ سرد بودند. آن ها توانایی ردیابی هر فضاپیمایی را داشتند که به ماه می رفت. آن ها می توانستند همان سیگنال هایی را دریافت نمایند که ایالات متحده و سایر رادیویی در سراسر دنیا نیز توانایی خوانش و ردیابی آن را داشته اند.

او اضافه می نماید:

روس ها اشیائی را دیدند که به ماه می روند، فرود می آیند و برمی گردند. واضح است که فضاپیمایی ساخته دست انسان به ماه می رفت. بعلاوه با توجه به شرایط، جعل فرود ماه نشین در شرایط اتوماتیک به وسیله ربات ها، سخت تر از فرود آن به وسیله انسان بود. بنابراین، اگر شما نیز در مورد سفر انسان به ماه، به آن نظریه ای اعتقاد دارید که روس ها در اوج جنگ سرد، آن را برای دشمنی با آمریکا، ساخته اند و گزارش هایی هماهنگ و دروغین درباره دیده شدن مدارگرد و ماه نشین ها منتشر نموده اند؛ پس ما در قلمرویی زندگی می کنیم که فکر نمی کنم هیچ فرد عاقلی واقعا بتواند آن را تحمل کند.

علاوه بر این، اگر شرمساری و تحقیر، علتی موجه برای جعل فرود بر ماه بود، در مقایسه با حقارت ناشی از لو رفتن این دروغ بزرگ، ناچیز می بود و انجام آن، نتیجه ای معین به جا می گذارد آن هم اینکه رفتن به ماه، آسان تر از جعل رفتن به ماه است.