زندگی نامه و بیوگرافی ژان پل سارتر - مجله همراهان

ژان پل سارتر فیلسوف، فیلمنامه نویس، نمایش نامه نویس، روزنامه نگار، فعال سیاسی، منتقد و نویسنده روشنفکر فرانسوی قرن بیستم بود که به جرات می توان او را یکی از پیش گامان مکتب اگزیستانسیالیسم دانست.

خلاصه زندگی نامه ژان پل سارتر

ژان پل سارتر در 21 ژوئن سال 1905 در پاریس به دنیا آمد. او یکی از پیش گامان مکتب اگزیستانسیالیسم بود که از چپ گرایان فرانسه و دیگر کشورها دفاع می کرد. سارتر کتاب های زیادی نوشت که از جمله آن ها می توان به کتاب تاثیرگذار هستی و نیستی اشاره کرد. سارتر در سال 1964 برای نگارش کتاب کلمات برنده جایزه نوبل ادبی شد ولی از پذیرفتن این جایزه خودداری نمود. او در طول زندگی خود با سیمون دوبوار فیلسوف، نویسنده و فمینیست فرانسوی همراه و همدم بود.

زندگی شخصی سارتر

ژان پل شارل ایمار سارتر تنها فرزند یک خانواده فرانسوی بود. پدر او ژان باپتیست سارتر افسر نیروی دریایی فرانسه و مادرش آنه ماری شوایترز بود. سارتر در کودکی پدر خود را از دست داد و پس از آن مادرش او را به مودون، نزد والدین خود برد.

سارتر در جوانی و پس از مطالعه مقاله زمان و اراده نوشته هنری برگسون به فلسفه علاقمند شد. او با الهام از افرادی مانند کانت، هگل، کرکگارد، هسرل و هایدگر مدرک دکتری خود را در رشته فلسفه از دانشسرای عالی پاریس دریافت نمود.

در سال 1929 و در دانشسرای عالی پاریس، سارتر با زنی به نام سیمون دوبوار آشنا شد. سیمون دوبوار دانشجوی دانشگاه سوربن فرانسه بود و می رفت تا به یک فیلسوف، نویسنده و فمنیست مشهور فرانسوی تبدیل گردد. سارتر و دوبوار تقریبا تا انتها عمر یار و همدم یکدیگر بودند اما هرگز با هم ازدواج نکردند زیرا؛ ازدواج را یک امر بورژوایی می دانستند و هیچ یک از آن ها به تک همسری اعتقادی نداشتند.

سارتر با نوشتن چند زندگی نامه درباره خود و نگارش نخستین رمان فلسفی اش با نام تهوع در سال 1938 شهرت خاصی یافت. پس از آن، نگارش مجموعه ای از داستان ها را با نام دیوار در سال 1939 آغاز کرد که به دلیل آغاز جنگ جهانی دوم، ناتمام ماند.

جنگ جهانی دوم و ورود به دنیای سیاست

سارتر علی رغم غیرنظامی بودن، در سال 1939 به ارتش فرانسه پیوست و در سال 1940 توسط نیروهای آلمانی دستگیر شد و به مدت 9 ماه در اسارت به سر برد. در نهایت در سال 1941 با مدرک جعلی پزشکی از زندان آزاد شد و به پاریس بازگشت اما باقی مانده زندگی اش تحت تاثیر جنگ نهاده شد. سارتر پس از بازگشت به شهرش، تصمیم گرفت تا به همراهی تعدادی از نویسندگان شهیر وقت، جنبش مقاومتی را به نام جنبش سوسیالیسم و آزادی تشکیل دهد اما این جنبش خیلی زود منحل شد و سارتر تصمیم گرفت به جای شرکت مستقیم در فعالیت های سیاسی، به نویسندگی بپردازد و با قلم خویش به مبارزات ادامه دهد.

وی در مدت زمان کوتاهی، کتاب های موفقی نظیر مگس ها، خروج ممنوع و هستی و نیستی را منتشر کرد که به طور مستقیم تجربیات دوران جنگ خود را در آن ها ترسیم نموده بود. پس از آزادی فرانسه، سارتر کتابی نوشت که در آن کوشش نموده بود مفهوم نفرت را با تجزیه و تحلیل احساسات ضد یهودی توضیح دهد.

پس از جنگ جهانی دوم، به عنوان یک فعال سیاسی صراحتا با قوانین حاکم در الجزیره مخالفت نمود. سپس با تفکری مارکسیسمی به کوبا سفر کرد و در این سفر با فیدل کاسترو و چه گوارا ملاقات کرد. در سال 1967 در مخالفت با جنگ ویتنام و برای افشای جنایات جنگی آمریکا در یک دادگاه نظامی شرکت نمود.

مرگ سارتر

در سال 1964 سارتر شاهکاری را با عنوان کلمات منتشر کرد. این کتاب توضیح زندگی او تا سن ده سالگی است که بیش از همه با اعترافات روسو مقایسه شده است. در همان سال و برای نگارش این کتاب، جایزه نوبل ادبی به سارتر تعلق گرفت ولی او از دریافت این جایزه خودداری کرد.

ژان پل سارتر تا انتها عمر خویش به عنوان یک فعال سیاسی از حقوق بشر حمایت کرد؛ از جمله در سال 1968 در تظاهرات گسترده پاریس شرکت نمود.

در سال 1970 شرایط جسمانی سارتر که در تمام طول عمر به دلیل ابتلا به بیماری آب مروارید در دوران کودکی- با مسائل بینایی دست و پنجه نرم می کرد- رو به وخامت گذاشت و در سال 1973 به طور کامل نابینا شد. در نهایت در 15 آوریل سال 1980 به علت تورم ریه در بیمارستان بروسه پاریس درگذشت و خاکستر او در گورستان مون پارناس به خاک سپرده شد.

گروه چهره های خبرنگاران