مرضیه برومند شهر موش ها 3 را می سازد - مجله همراهان

بی تردید یکی از پیروز ترین برنامه های تلویزیونی دهه 60 سریال عروسکی مدرسه موش ها به کارگردانی مرضیه برومند بود. پیروزیت های این سریال باعث شد برومند در سال 1364 به یاری محمدعلی طالبی فیلم شهر موش ها را بر اساس شخصیت ها و اتمسفر دنیای بچه موش های تلویزیون به سینماها بیاورد. در سال 1393 دنباله ای برای این فیلم تحت عنوان شهر موش ها 2 ساخت شد که در آن موقع با فروش 11 میلیارد و 300 میلیون تومانی توانست عنوان پرفروش ترین فیلم سینمای ایران را از آن خود کند. حالا و بر اساس گزارش بنیاد سینمایی فارابی، برومند و این سازمان قصد دارند فیلم عروسکی شهر موش ها 3 را بسازند.

تنها می دانیم کار نگارش فیلم نامه به وسیله مرضیه برومند شروع شده و اطلاعات بیشتری در مورد شخصیت ها و طرح کلی داستان منتشر نشده است. اما با توجه به اینکه قسمت دوم بر اساس نسل بعدی موش های فیلم نخست ساخته شده بود، انتظار داریم در شهر موش ها 3 هم شاهد اعمال تغییراتی در ظاهر و شخصیت موش ها باشیم.

بزرگترین برگ برنده سریال مدرسه موش ها و بعدتر فیلم شهر موش ها شخصیت های جالب و دوست داشتنی حاضر در قصه بود. نارنجی با آن روحیه حساس، کپل با پرخوری هایش، مبصر با تکیه کلام جالبش و حتی عینکی و خوش خواب با رفتار ها و دیالوگ های دوست داشتنی شان از حالت تیپ درآمده و تبدیل به کاراکترهایی شیرین شده بودند.

فیلم های شهر موش ها 1 و 2 با بودجه هایی چشمگیر در زمان خودشان ساخته شده اند. قسمت اول در سال 1364 با بودجه 1 میلیون و 200 هزار تومانی ساخته شد که برای یک نمایش سینمایی عروسکی رقم قابل توجه ای به شمار می رفت، اما این فیلم با توجه به سلیقه آن روزهای بچه ها و نوجوانان ایرانی توانست فروش مناسبی داشته باشد. بر اساس بعضی گزارش ها برای ساخت قسمت دوم بیش از 10 میلیارد تومان هزینه شد، اما این اثر همچون فیلم نخست به پیروز به بازگشت سرمایه و سوددهی شد. پرسشی که اکنون مطرح می گردد این است که با درنظر گرفتن تغییر سلیقه بچه ها و نوجوانان امروز اگر شهر موش ها 3 هم با بودجه ای چندین میلیارد تومانی ساخته گردد، آیا این فیلم توان پیروزیت در گیشه را دارد؟ اگر مهم ترین علت استقبال عموم مردم از این اثر را خاطره بازی متولدین دهه 60 بدانیم، با آنالیز آمار و دلایل فروش فیلم ها طی سالیان اخیر شانس پیروزیت اثر نو بنیاد فارابی و برومند در هاله ای از ابهام قرار می گیرد، مگر اینکه آن ها دلایل دیگری برای کشاندن خانواده ها به سالن های سینما داشته باشند.