نفس گیر: مرحله No Russian در Modern Warfare 2
به گزارش مجله همراهان، در این دو سه سال اخیر مرتب می شنویم که سیاستمداران بزرگ جهان، بازی های ویدیویی و محتوای آن را عامل اصلی بروز خشونت در جامعه و کشت و کشتارهای گسترده می دانند. در مملکت خودمان هم هرچند وقت یکبار بازی ها را گوشه رینگ گیر می اندازند و تا جایی که می توانند آن ها را له می نمایند. با اینکه درستی این موضوع اساسا توسط دانشمندان و تحقیقات علمی رد شده است، اما هر از چندی دوباره این بحث مطرح می شود و تمام این صحبت ها از سر گرفته می شود. با این همه، برخی مواقع شاهد چیزهایی در صنعت بازی هستیم که نه تنها افراد معمولی را تحت تاثیر خود قرار می دهد، بلکه خود بازی نمایندگان هم از شدت وخیم بودن اوضاع، دل شان به درد می آید. این اتفاق می تواند از یک رویداد مهم در پیرامون این صنعت، یک مرحله خاص در بازی و… نشات بگیرد. یکی از آخرین مواردی که شاهد چنین اتفاقی بودیم، به سال 2009 و عرضه Call of Duty: Modern Warfare 2 برمی شود.
سری بازی های کال آو دیوتی همواره از صحنه های دلخراش و خشن پر بوده اند و یکی از المان های اصلی بخش داستانی این مجموعه به ست پیس هایی مربوط می گردد که طی آن بازی نمایندگان باید به بدترین و خونی ترین شکل با دشمنان درگیر شوند. با این حال، مدرن وارفر 2 دست همه آن ها را از پشت می بندد و کاری می نماید که مراحل قبلی مجموعه، مراحلی که محتوای آن ها را بسیار خشن می دانستیم، مسخره و جوک به نطر برسند.
همه چیز از مرحله No Russian آغاز می گردد. در چهارمین ماموریت بخش داستانی بازی، بازی نمایندگان باید در نقش جوزف آلن، مامور مخفی سازمان CIA، قرار می گیرند. به صورت خلاصه در این مرحله باید برای کسب اعتماد یکی از گروه های تروریستی روسی به فرودگاه مسکو بروید و مردم عادی را به گلوله ببندید. تا نیمی از مرحله و تا زمانی که مردم عادی را به قتل رساندید، عملا هیچ خطری شما را تهدید نمی نماید. فقط شما هستید، افراد گروه تان و صدها فرد بی گناه و غیرمسلح که هیچ راهی برای دفاع خود ندارند. پس از کشتن مردم، نیروی پلیس از راه می رسد و تازه جنگ واقعی آغاز می گردد.
موضوع قتل و کشتن آدم ها یکی از ابتدایی ترین مسائلی است که در بازی ها می بینیم. اساسا اصلی ترین مکانیک هر اثری را مبارزات و درگیری با دشمنان تشکیل می دهد. در تعدادی از آثار مبارزات با درگیری های فیزیکی و تن به تن انجام می گردد و در تعدادی دیگر هم با استفاده از سلاح های گرم و انواع و اقسام تجهیزات نظامی به جنگ با دشمنان می رویم. در این بین هم خیلی از بازی ها هر دوی آن ها را شامل می شوند. با این حال، فارغ از اینکه درگیری و مبارزات به چه طریقی انجام می گردد، یک هدف در همه آن ها مشترک است: بازی ها یک دلیل منطقی و باورپذیر برای مبارزه کردن به شما می دهند. دفاع از خود، حفاظت از خانواده و منابع شخصی، انتقام دریافت و… از مهم ترین دلایلی هستند که بازی با استفاده از آن ها انگیزه مبارزه کردن را به مخاطب خود منتقل می نماید. با این اوصاف، خیلی خیلی کم پیش می آید که اثری بخواهد گیمرها در مقابل مردم بی گناه بگذارد و از او بخواهد تا همه را قتل عام کند. بدون هیچ دلیل و انگیزه ای. چه الان و چه سال های قبل، اساسا هیچ سازنده ای جرات و شجاعت لازم را ندارد که دست به چنین کاری بزند چرا که اول از هر چیز گنجاندن چنین محتوایی از نظر عقلانی و منطقی ضرورتی ندارد و سپس استفاده از چنین محتوایی دردسرهای زیادی را برای سازنده و تهیه نماینده آن به دنبال دارد.
با مجموع این صحبت ها خودتان تصور کنید که این مرحله در زمان خود چه سر و صدایی به راه انداخت. در آن سال ها سری بازی های کال آو دیوتی و به طور تعیین آثار تیراندازی اول شخص در اوج محبوبیت خود به سر می بردند و جزء غول های صنعت به حساب می آمدند. در چنین قابی، خیلی راحت می توانیم No Russian در را صدر فهرست بحث برانگیزترین مراحل تاریخ صنعت بازی قرار دهیم.
داستان از جایی آغاز شد که چند وقت قبل از انتشار بازی، ویدیوی این مرحله در فضای اینترنت لو رفت و از همان ابتدا افراد به سرعت نسبت به آن واکنش نشان دادند. شرکت اکتیویژن هم با تایید حضور این ماموریت در بازی اصلی، به بحث ها دامن زد. پس از عرضه بازی، نگرانی و واکنش گیمرها و منتقدان صنعت بازی بالا گرفت. عده ای معتقد بودند که وجود چنین مرحله از پایه اضافی است و سازندگان نباید آن در بازی اصلی قرار می دادند. تعدادی از منتقدان هم با دفاع از تصمیم اکتیویژن گفتند که این مرحله ثابت می نماید که بازی ها می توانند به مسائل اصلی و مهم جهان بپردازند.
با این حال، جنجال ها فقط به خارج از جمع سازندگان محدود نمی شد. در طول مراحل ساخت بازی خیلی از سازندگان هم مخالف وجود چنین این مرحله و خواستار حذف آن بودند. عده ای هم آن را با توجه به داستان و محتوای اثر، لازم می دانستند و در نتیجه استودیوی اینفینیتی وارد - سازنده اثر - به دو گروه مختلف تقسیم شد. نتیجه همه این ها باعث شد تا طراحان تغییراتی را در ساختار مرحله ایجاد نمایند. برای مثال، طراحان صحنه هایی که خانواده ها و بچه ها یکدیگر را در آغوش می دریافتد به طور کامل از بازی نهایی حذف کردند تا بدین طریق از درجه خشونت مرحله کاسته گردد.
شرکت اکتیویژن همچنین مجبور شد تا به خاطر قوانین سانسور و اجازه عرضه در برخی از کشورها، تغییراتی را در برخی از نسخه های بازی ایجاد کند. در نسخه روسی مدرن وارفر 2 این مرحله به صورت کامل حذف شده و اصلا وجود ندارد. در نسخه ژاپنی و آلمانی هم در صورتی که بازی نمایندگان به مردم عادی شلیک نمایند، در ماموریت شکست می خورند و باید به چک پوینت قبلی برگردند. علاوه بر این، در نسخه ژاپنی بازی برخی از دیالوگ ها هم به عمد تغییر نموده اند و به شکل دیگری ترجمه شده اند.
لازم به ذکر است که پیش از آغاز مرحله، بازی درباره محتوای آن به شما هشدار می دهد. همچنین No Russian یک ماموریت کاملا اختیاری است و هیچ اجباری برای انجام آن نیست. در طول این مرحله هر وقت که خواستید می توانید بازی را متوقف کنید و به راحتی سراغ مرحله بعدی بروید.
No Russian و محتوای آن هیچ جای دفاعی ندارند. اما از طرفی بعید است که به این زودی ها بتوانیم دوباره چنین مرحله ای را به همین اندازه بحث برانگیز و نفس گیر در یک بازی بزرگ و تراز اول ببینیم. به همین خاطر No Russian را قطعا می توانیم یکی از ماندگارترین مراحل تاریخ صنعت بازی به حساب آوریم.
منبع: دیجیکالا مگ