نقدها و نمرات فیلم کوپه شماره 6؛ یک فیلم جاده ای آرام و دوست داشتنی (جشنواره کن 2021) - مجله همراهان

کاسمانن ساخت آثار بلند داستانی را سال 2016 با کارگردانی فیلم شادترین روز زندگی اولی ماکی (The Happiest Day in the Life of Olli Mäki) شروع کرد؛ فیلمی که در بخش نوعی نگاه جشنواره بین المللی فیلم کن 2016 هم به نمایش عایدی و جایزه برترین فیلم این بخش جشنواره را تصاحب کرد. فنلاند این فیلم کاسمانن را به مراسم اسکار معرفی کرد تا برای جایزه اسکار برترین فیلم بین المللی رقابت کند اما این اثر سینمایی به جمع نامزدهای نهایی راه نیافت.

فیلم نو این هنرمند فنلاندی کوپه شماره 6 اقتباسی است از رمانی به همین نام نوشته روسا لیکسوم که سال 2011 منتشر شد. فیلم روایتگر داستان یک سفر طولانی قطار است؛ سفری که طی آن دو غریبه با هم آشنا شده و در انتها آن دیدگاهشان نسبت به زندگی تغییر می نماید.

با نگاهی به نمرات منتقدان بین المللی به این اثر سینمایی می توان دریافت ارزیابی آن ها از فیلم تقریبا میانه بوده است. میانگین نمرات آن ها به این اثر سینمایی 2.4 بوده که تقریبا فیلم را میان طیف میانه تا خوب قرار می دهد.

در ادامه به آنالیز بخش هایی از نقدهایی می پردازیم که به وسیله منتقدان انگلیسی زبان درباره این اثر سینمایی نوشته شده است.

اسکرین دیلی - جاناتان رامنی

زنی فنلاندی و مردی روس در سفری با قطار از مسکو به مورمانسک همسفر می شوند. در یک توصیف کلی می توان این اثر سینمایی را یک فیلم جاده ای (یا شاید بهتر است بگوییم ریلی) کم حادثه و آرام در نظر گرفت.

نویسنده و کارگردان این فیلم سال 2016 با فیلم اول سیاه و سفیدش شادترین روز زندگی اولی ماکی که درامی تاریخی بود مورد توجه نهاده شد. حال فیلم دوم او همانطور که اشاره شد ریتم آرام تری دارد و البته دارای جنبه های واقع گرایانه قوی تر است؛ نوعی پرسه زنی اتفاقی میان مجموعه ای از حوادث کوچک و آنالیز ظریف تغییرات حال و هوای افراد.

فیلم تا حدی کوچک تر از آن است که برای حضور در بخش مسابقه جشنواره کن متقاعدنماینده به نظر برسد اما از طرف دیگر هم اثری است دوست داشتنی با بازی های زیرپوستی نقش های اصلی که به شکل فروتنانه ای مخاطبش را درگیر خود می نماید.

گاردین - پیتر بردشاو

برخلاف سرمای استخوان سوز محل ساخت فیلم در مورمانسک روسیه در نقاط دوردست شمال غربی این کشور، یک گرمای انسانی شگفت انگیز و نوعی شوخ طبعی درون این قصه عجیب رمانتیک درباره دو غریبه در قطار وجود دارد.

فیلم نو کاسمانن روایتگر داستان یک دانشجوی جوان فنلاندی رشته باستان شناسی است به نام لورا (با بازی سیدی هارلا) که طی سال های شروعین دهه 1990 گاهی به مسکو سفر می نماید. لورا تصمیم دارد برای تماشا سنگ نگاره هایی با قدمت هزاران سال یک سفر سخت جاده ای را پشت سر بگذارد و به مورمانسک سفر کند.

لورای خوش قلب و خوش ذات در سرمای سخت زمستان روانه این سفر ریلی طاقت فرسا می گردد اما در طول سفر متوجه می گردد مجبور است کوپه شماره 6 را با وادیم (با بازی یوری بوریسوف) شریک گردد. وادیم یک مرد جوان بی نزاکت و الکلی است که میخواهد برای کارکردن در معدن به مورمانسک برود. او به وضوح بدزبان و زن ستیز است و نسبت به برنامه های لورا نگاهی تحقیرآمیز دارد.

البته چندان طول نمی کشد که رابطه این دو گرم می گردد؛ داستان عاشقانه که میان این زوج جوان شکل می گیرد در موازات با داستان عاشقانه این سفر طولانی جاده ای است و این یعنی یک نسخه بسیار غیرآمریکایی از فیلم پیش از طلوع ریچارد لینکلیتر.

صورت اخموی وادیم و سر تراشیده اش باعث شده ابتدا مرد سرسختی به نظر بیاید اما خیلی طول نمی کشد که او را در قامت یک پسر کوچک آسیب پذیر ببینیم.

هالیوود ریپورتر - دیوید رونی

یوهو کاسمانن کارگردان بااستعداد فنلاندی پس از تصاحب جایزه اصلی بخش نوعی نگاه جشنواره کن سال 2016 برای درام شورانگیز و بدیعش شادترین روز زندگی اولی ماکی حال با فیلم جاده ای کوپه شماره 6 که در سطح ظاهری با فیلم قبلی اش کاملا فرق دارد به بخش مسابقه جشنواره راه یافته.

البته گرچه دو فیلم به شکل ظاهری متفاوت اند اما از زاویه ای دیگر دو سوی یک موضوع واحد به حساب می آیند. قهرمان فیلم اول کاسمانن یک نانوای روستایی بود که با آرامش از صندلی خود در دنیا رضایت داشت و به همین علت هم گزینه عجیبی برای حضور در ورزش های رقابتی به نظر می رسید. فیلم نو این کارگردان درباره زنی است که در پی نوعی زندگی فرهنگی است که طعم آن را چشیده و تحسینش می نماید اما نهایتا در می یابد آرامش به وسیله نوعی خودشناسی ساده تر و پذیرش، قابل دستیابی است.

کوپه شماره 6 را باید درامی مالیخولیایی به حساب آورد که در عین حال با بینش خود نسبت به تنهایی انسان و ارتباطات انسانی به شکل غیرمنتظره ای نشاط آور است. در کنار فضای پردود و الکل گرفته و عبوس فیلم، برای مخاطبی که شکیبا باشد نشاط هم درون اثر یافت می گردد و البته برای دست یابی به آن باید از تسلی بخشی های نتایج متعارف تر چشم پوشید.

دوران زمانی فیلم نامشخص است اما با توجه به دوربین آنالوگ و واکمن وقایع طی دهه 1990 و دوران پساشوروی جریان دارند. این اثر سینمایی نسبت به قواعد استاندارد این دست فیلم های جاده ای بی تفاوت است؛ در این فیلم ها معمولا دو غریبه متفاوت به تدریج یکدیگر را شناخته و نسبت به هم احساس احترام می نمایند؛ البته می گردد گفت در این فیلم هم چنین اتفاقی رخ می دهد اما نه به وسیله شیوه ها و فرمول های آشنا. در واقع ارتباط میان این دو بیشتر از جهت نوعی درک زیرپوستی است که نشان می دهد این زوج آن قدرها هم که به نظر می رسد با هم تفاوت ندارند.

ورایتی - جسیکا کیانگ

برای هر کسی که وقایعی مشابه داستان فیلم را تجربه نموده باشد کوپه شماره 6 بیش از آنکه یک فیلم باشد خاطره ای است غنی و به شکل شگفت انگیزی پرجزییات. در واقع حتی اگر چنین وقایعی را در زندگی عادی هم تجربه ننموده باشید، تماشا این فیلم کاری می نماید تا آن را از نزدیک تجربه کنید.

در حالی که آثار زیرژانر غریبه هایی که به تدریج یکدیگر را می شناسند (مثل فیلم عاشقانه محبوب ریچارد لینکلیتر یعنی پیش از غروب) حال و هوای خاص خود را دارند اما در کوپه شماره 6 ریتمی متقاوت و بیشتر نزدیک به زندگی واقعی را مشاهده می کنیم.