عفونت گوش خارجی یا گوش شناگران یا اوتیت خارجی چیست و چطور درمان می گردد؟ - مجله همراهان

قرار دادن انگشتان، سواب های پنبه ای یا سایر اشیاء در گوش نیز می تواند با آسیب رساندن به لایه نازک پوستی که مجرای گوش شما را پوشانده است، به گوش شناگر منجر گردد.

گوش شناگر به عنوان اوتیت خارجی نیز شناخته می گردد. معمولاً می توانید گوش شناگر را با قطره گوش درمان کنید. درمان سریع می تواند به جلوگیری از عوارض و عفونت های جدی تر یاری کند.

علائم

علائم گوش شناگر معمولا در ابتدا خفیف است، اما اگر عفونت شما درمان نگردد یا توسعه یابد، می تواند بدتر گردد. پزشکان اغلب گوش شناگر را بر اساس مراحل خفیف، میانه و پیشرفته پیشرفت طبقه بندی می نمایند.

علائم و نشانه های خفیف

• خارش در کانال گوش شما
• قرمزی جزئی داخل گوش
• ناراحتی خفیفی که با کشیدن گوش خارجی (پیننا یا گوش) یا فشار دادن برجستگی کوچک جلوی گوش بدتر می گردد (تراگوس)
• مقداری تخلیه مایع شفاف و بی بو

پیشرفت میانه

• خارش شدیدتر
• افزایش درد
• قرمزی شدیدتر در گوش
• تخلیه بیش از حد مایعات
• احساس پری داخل گوش و انسداد جزئی مجرای گوش به وسیله تورم، مایعات و مواد زائد
• کاهش یا خفه شنوایی

پیشرفت پیشرفته

• درد شدیدی که ممکن است به صورت، گردن یا کنار سر شما بتابد
• انسداد کامل مجرای گوش شما
• قرمزی یا تورم گوش خارجی شما
• تورم در غدد لنفاوی گردن
• تب

علل

گوش شناگر عفونتی است که معمولاً به وسیله باکتری ها ایجاد می گردد. عفونت با قارچ یا ویروس کمتر شایع است.

دفاع طبیعی گوش شما

مجرای گوش خارجی شما دارای دفاع طبیعی است که به تمیز نگه داشتن آن ها و جلوگیری از عفونت یاری می نماید. ویژگی های حفاظتی عبارتند از:

• یک لایه نازک، دافع آب و کمی اسیدی کانال گوش را می پوشاند و از رشد باکتری ها جلوگیری می نماید. جرم گوش (سرومن) تجمعی از این لایه مومی شکل، سلول های مرده پوست و سایر مواد زائد است که برای تمیز نگه داشتن آن به سمت دهانه کانال گوش حرکت می نماید.
• گوش خارجی، به ویژه در اطراف دهانه مجرای گوش، به جلوگیری از ورود اجسام خارجی یاری می نماید.

نحوه بروز عفونت

اگر بیماری اوتیت خارجی یا گوش شناگر دارید، دفاع طبیعی شما تحت تأثیر قرار گرفته است. شرایطی که اغلب در عفونت نقش دارند عبارتند از:

• رطوبت در مجرای گوش که محیطی ایده آل برای رشد باکتری ها ایجاد می نماید
• قرار گرفتن در معرض آب آلوده
• آسیب به پوست حساس کانال گوش که دهانه ای برای عفونت ایجاد می نماید

عوامل خطر

عواملی که می توانند خطر ابتلا به گوش شناگر را افزایش دهند عبارتند از:

• رطوبت بیش از حد در مجرای گوش به علت تعریق شدید، هوای مرطوب طولانی مدت یا آب به جای مانده در گوش پس از شنا
• قرار گرفتن در معرض سطوح بالای باکتری در آب آلوده
• تمیز کردن مجرای گوش با سواب های پنبه ای، سنجاق سر یا ناخن، که می تواند باعث خراش یا ساییدگی گردد.
• دستگاه هاییی که در گوش قرار می دهید، مانند هدفون یا سمعک، که می توانند باعث خراش های کوچک در پوست شوند

عوارض

• کم شنوایی موقت. ممکن است شنوایی شما حالت گنگ و خفه پیدا کند که معمولا پس از برطرف عفونت بهتر می گردد.
• عفونت طولانی مدت (اوتیت خارجی مزمن). اگر علائم و نشانه ها بیش از سه ماه ادامه داشته باشند، معمولاً عفونت گوش خارجی مزمن در نظر گرفته می گردد. چیزهایی که می توانند عفونت مزمن ایجاد نمایند اینها هستند: باکتری نادر، یک واکنش پوستی آلرژیک، یک واکنش آلرژیک به قطره های گوش آنتی بیوتیک، یک بیماری پوستی مانند درماتیت یا پسوریازیس، یا ترکیبی از باکتری ها.
• عفونت بافت عمقی (سلولیت). به ندرت، گوش شناگر می تواند به لایه های عمیق و بافت های همبند پوست توسعه یابد.
• آسیب استخوان و غضروف (استئومیلیت اولیه پایه جمجمه). این یک عارضه نادر گوش شناگر است که با توسعه عفونت به غضروف گوش خارجی و استخوان های قسمت تحتانی جمجمه رخ می دهد و باعث درد شدید فزاینده می گردد. افراد مسن، افراد مبتلا به دیابت یا افراد با سیستم ایمنی ضعیف در معرض خطر این عارضه هستند.
• عفونت گسترده تر: اگر گوش شناگر به استئومیلیت پیشرفته پایه جمجمه تبدیل گردد، عفونت می تواند توسعه یابد و سایر قسمت های بدن شما مانند مغز یا اعصاب مجاور را تحت تاثیر قرار دهد. این عارضه نادر می تواند تهدید نماینده زندگی باشد.

پیشگیری

برای جلوگیری از گوش شناگر این نکات را انجام دهید:

• گوش های خود را خشک نگه دارید. پس از شنا یا حمام کردن، سر خود را به پهلو خم کنید تا آب از کانال گوش خارج گردد. فقط گوش بیرونی خود را خشک کنید، آن را به آرامی با یک حوله نرم پاک کنید. اگر آن را در پایین ترین حالت قرار دهید و حداقل یک فوت (حدود 0.3 متر) از گوش فاصله داشته باشید، می توانید با خیال راحت کانال گوش خارجی خود را با یک سشوار خشک کنید.
• درمان پیشگیرانه در خانه اگر می دانید پرده گوش شما سوراخ نشده است، می توانید از قطره های پیشگیرانه خانگی به صورت 1 قسمت سرکه سفید و 1 قسمت الکل بهره ببرید. این محلول باعث خشک شدن می گردد و از رشد باکتری ها و قارچ ها جلوگیری می نماید. قبل و بعد از شنا، 1 قاشق چایخوری (حدود 5 میلی لیتر) از محلول را در هر گوش بریزید و اجازه دهید تا خارج گردد. راهکار های مشابه بدون نسخه ممکن است در داروخانه شما موجود باشد.
• عاقلانه شنا کنید: در روز هایی که هشدار های مربوط به تعداد بالای باکتری ها ارسال می گردد، در دریاچه ها یا رودخانه ها شنا نکنید.
• هنگام شنا از گوش های خود محافظت کنید. هنگام شنا از گوش بند یا کلاه شنا بهره ببرید تا گوش های خود را خشک نگه دارید.
• از گوش های خود در برابر عوامل تحریک نماینده محافظت کنید. هنگام استفاده از محصولاتی مانند اسپری مو و رنگ مو، توپیهای پنبه ای را در گوش خود قرار دهید.
• پس از عفونت گوش یا جراحی احتیاط کنید. اگر اخیراً عفونت گوش یا جراحی گوش داشته اید، قبل از شنا با پزشک خود صحبت کنید.
• از قرار دادن اجسام خارجی در گوش خودداری کنید. هرگز با وسایلی مانند سواب پنبه ای، گیره کاغذ یا سنجاق سر سعی نکنید خارش را خراش دهید یا جرم گوش را بیرون بیاورید. استفاده از این موارد می تواند مواد را عمیق تر در کانال گوش شما جمع کند، پوست نازک داخل گوش را تحریک کند یا پوست را بشکند.

در خصوص جرم گوش چه کنیم

جرم گوش معمولاً به سمت دهانه مجرای گوش حرکت می نماید، جایی که می توانید به آرامی آن را با یک پارچه مرطوب بشویید. اما بهتر است آن را به حال خود ر ها کنید و بگذارید جرم گوش کار خود را انجام دهد.

اگر جرم گوش شما زیاد است یا مجرای گوش شما را مسدود نموده است، می توانید دو کار را به جای کندن آن انجام دهید. به پزشک خود مراجعه کنید یا از یک روش تمیز کردن در خانه بهره ببرید. برای تمیز کردن ایمن در خانه مراحل زیر را دنبال کنید:

• چند قطره روغن بچه، روغن معدنی، گلیسیرین یا پراکسید هیدروژن رقیق شده در کانال گوش خود بهره ببرید تا جرم گوش شما نرم گردد.
• از آب گرم بهره ببرید. پس از یک یا دو روز، زمانی که موم نرم شد، از یک سرنگ لاستیکی بهره ببرید تا به آرامی آب گرم را به داخل کانال گوش خود بریزید. سر خود را خم کنید و گوش خارجی خود را به سمت بالا و عقب بکشید تا مجرای گوش خود را صاف کنید. پس از اتمام آبیاری، سر خود را به پهلو خم کنید تا آب از آن خارج گردد.
• مجرای گوش خود را خشک کنید. پس از اتمام، گوش بیرونی خود را به آرامی با حوله یا سشوار خشک کنید.

تشخیص

پزشک شما احتمالاً گوش شناگر را بر اساس علائمی که گزارش می کنید، سؤالاتی که او می پرسد و معاینه مطب تشخیص می دهد. احتمالاً در اولین مراجعه خود به آزمایش آزمایشگاهی احتیاج نخواهید داشت. ارزیابی اولیه پزشک معمولاً شامل موارد زیر است:

• معاینه مجرای گوش با ابزار روشن (اتوسکوپ). مجرای گوش شما ممکن است قرمز، متورم و پوسته پوسته به نظر برسد. ممکن است پوسته های پوستی یا به جای مانده های دیگری در کانال گوش وجود داشته باشد.
• معاینه پرده گوش (پرده تمپان) لازم است تا اطمینان حاصل گردد که پاره نشده یا آسیب ندیده است. اگر جهت دید پرده گوش شما مسدود شده باشد، پزشک مجرای گوش شما را با یک دستگاه ساکشن کوچک یا ابزاری با یک حلقه یا اسکوپ کوچک در انتهای آن پاک می نماید.

تست بیشتر

بسته به ارزیابی اولیه، شدت علائم یا مرحله گوش شناگر، پزشک ممکن است ارزیابی بیشتری را توصیه کند، از جمله ارسال نمونه مایع از گوش شما برای آزمایش باکتری یا قارچ.

علاوه بر این:

• اگر پرده گوش شما آسیب دیده یا پاره شده باشد، پزشک احتمالا شما را به متخصص گوش، حلق و بینی (ENT) ارجاع می دهد. متخصص شرایط گوش میانی شما را آنالیز می نماید تا تعیین کند که آیا این محل اصلی عفونت است یا خیر. این معاینه مهم است زیرا بعضی از درمان های در نظر گرفته شده برای عفونت در کانال گوش خارجی برای درمان گوش می انی مناسب نیستند.
• اگر عفونت شما به درمان پاسخ ندهد، پزشک ممکن است نمونه ای از ترشحات یا بقایای گوش را در قرار دیدار بعدی بگیرد و آن را به آزمایشگاه بفرستد تا میکروارگانیسم عامل عفونت شما را شناسایی کند.

درمان

هدف از درمان این است که عفونت را متوقف نموده و مجرای گوش شما بهبود یابد.

تمیز کردن

تمیز کردن مجرای گوش خارجی برای یاری به جریان افتادن قطرات گوش به تمام منطقه ها آلوده لازم است. پزشک شما از یک دستگاه مکنده یا کورت گوش برای پاک کردن ترشحات، توده های جرم گوش، پوسته پوسته شدن پوست و سایر مواد زائد استفاده می نماید.

دارو های عفونت

برای بیشتر موارد گوش شناگر، بسته به نوع و شدت عفونت، پزشک قطره های گوش را تجویز می نماید که ترکیبی از ترکیبات زیر را دارند:

• محلول اسیدی برای یاری به بازگرداندن محیط آنتی باکتریال طبیعی گوش شما
• استروئید برای کاهش التهاب
• آنتی بیوتیک برای درمان عفونت با باکتری ها
• داروی ضد قارچ برای مبارزه با عفونت ناشی از قارچ

از پزشک خود در خصوص برترین روش برای استفاده قطره گوش بپرسید. بعضی از ایده هایی که ممکن است به شما در استفاده از قطره گوش یاری کند عبارتند از:

• با نگه داشتن قطره در دست به مدت چند دقیقه ناراحتی قطرات خنک را کاهش دهید تا دمای قطره ها به دمای بدن نزدیکتر گردد.
• چند دقیقه به پهلو دراز بکشید و گوش عفونی خود را بالا ببرید تا دارو در تمام طول مجرای گوش شما حرکت کند.
• در صورت امکان، از کسی یاری بگیرید که قطره ها را در گوش خود بریزید.
• برای ریختن قطره در گوش کودک یا بزرگسال، گوش را به سمت بالا و عقب بکشید.

اگر مجرای گوش شما به طور کامل به وسیله تورم، التهاب یا ترشح بیش از حد مسدود شده باشد، پزشک ممکن است فتیله ای از پنبه یا گاز را وارد کند تا زهکشی را افزایش دهد و به کشیدن دارو به داخل کانال گوش شما یاری کند.

اگر عفونت شما پیشرفته تر است یا به درمان با قطره گوش پاسخ نمی دهد، ممکن است پزشک آنتی بیوتیک های خوراکی تجویز کند.

دارو های ضد درد

پزشک ممکن است توصیه کند که ناراحتی گوش شناگر را با مسکن های بدون نسخه مانند ایبوپروفن، ناپروکسن یا استامینوفن کاهش دهید.

اگر درد شما شدید است یا گوش شناگرتان پیشرفته تر است، ممکن است پزشک داروی قوی تری برای تسکین درد تجویز کند.

یاری به درمان شما

در طول درمان، برای یاری به خشک نگه داشتن گوش و جلوگیری از تحریک بیشتر، موارد زیر را انجام دهید:

• شنا نکنید یا غواصی نکنید.
• قبل از اینکه درد یا ترشحات از بین برود از گوش گیر، سمعک یا گوش گیر استفاده نکنید.
• هنگام دوش گرفتن یا حمام کردن از ورود آب به کانال گوش خودداری کنید. برای محافظت از گوش خود هنگام دوش گرفتن یا حمام از یک توپ پنبه ای پوشیده شده با ژل نفتی بهره ببرید.